Sunday, May 6, 2012

ႏွင္းဆီရဲ႕ အခ်စ္တရား


 “မိုက္မဲတယ္ ထင္ခ်င္ထင္ေတာ့
ဘယ္သဇင္ မေသဆံုးပါသလဲ
ရွင္သန္တံုး လွပေမႊးရီ
ႏွင္းဆီရဲ႕ အခ်စ္တရား..” ဆိုတဲ့ ဆရာမၾကည္ေအးရဲ႕ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ မွတ္စုထဲထည့္ထားတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ ။ မိတ္ေဆြတေယာက္က ႏွင္းဆီပန္းစည္းေလး ကိုင္ၿပီး “ႏွေမ်ာလိုက္တာ အၾကာႀကီးလည္းမခံဘူးေနာ္ ေစ်းႀကီးႀကီးေပးရၿပီး ခဏေလးနဲ႔ညိဳးသြားၿပီ” တဲ့ေလ၊ အဲ့ဒီစကားၾကားလိုက္လို႔ ဒီကဗ်ာေလးကို အမွတ္ရသြားတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သဘာ၀တရားက ေပးထားသေလာက္ေပါ့..။ အၾကာႀကီးခံပါတယ္ဆိုတဲ့ သဇင္တို႔ သစ္ခြတုိ႔ေတာင္ အခ်ိန္တန္ရင္ ညႈိးႏြမ္းရေသးတာမို႔လား။ႏွင္းဆီပန္းေလးကို အျပစ္မျပင္ၾကပါနဲ႔ သူလည္းသူ႕သက္တန္း ရွိသေလာက္ ေနရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္သြားခဲ့တာပဲ၊ နီးစပ္ရာ လူတိုင္းကို စိတ္ေတြလန္းဆန္ေစတယ္ သူ႕ရဲ့ေမႊးႀကိဳင္တဲ့ ရႏွံ႔ေလးကိုျပန္႔လြင့္ေပးခဲ့တယ္၊      
              ခဏတာေလး ရွင္သန္ေနထိုင္သြားေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို အခ်ည္းႏွီးနဲ႔ ကုန္ဆံုးမသြားခဲ့ၾကပါဘူး။ သူတို႔ေတြဟာ ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္တုန္းေလးကို ၀င့္ထယ္စြာနဲ႔ လူေတြရဲ့ စိတ္ႏွလံုးကို ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ ေပးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။
             ဒီႏွင္းဆီေလးလိုပဲ တို႔တေတြလဲ မႏုႆတၱဒုလႅဘ ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘ၀ ေနရတဲ့ ခဏေလးမွာ မိမိကိုယ္က်ိဳးတခုတည္းသာ မၾကည့္ပဲ၊ ေလာကအက်ိဳး သာသနာ့အက်ိဳး ရပ္က်ိဳး ရြာက်ိဳး ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးတို႔ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၊ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္သြားၾကရေအာင္
            ႏွင္းဆီေလးေတာင္ မႏြမ္းေသး၊ မေကၽြေသး၊ မေျခက္ေသးခင္အထိ သူတာ၀န္ကို သူတာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သြားခဲ့တယ္ေလ ။ ။


Monday, January 9, 2012

လုပ္မွ ရမယ့္ အလုပ္


လူ႔ေလာကကို စေရာက္လာတာနဲ႔တျပိဳင္နက္ ဘာမွန္းမသိတဲ့ စာခ်ဳပ္တခုကို ေသမင္းနဲ႔ သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ရတယ္၊ အဲ့ဒီတုန္းက ဘာစာခ်ဳပ္မွန္းမသိခဲ့ဘူးေလ။ အခုခ်ိန္မွ စာခ်ဳပ္ကို ျပန္လွန္ၾကည့္မိေတာ့ စာခ်ဳပ္ပါအခ်က္အလက္ေတြက…….. လူ႔ေလာကကိုေရာက္ရွိလာေသာ အေမာင္လူသားအား ခႏၶာတခုကိုငွါးရမ္းေပးအပ္လိုက္သည္၊ ၎ခႏၶာကို ကၽႊႏ္ုပ္ေသမင္း ျပန္လွည္ ေတာင္းဆိုေသာအခ်ိန္တြင္ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေပးရမည္။ ဤခႏၶာအား မိမိငွါးရမ္းသံုးစြဲေသာအခ်ိန္မွစ၍ ၎ခႏၶာအတြက္ လိုအပ္ေသာ စား၀တ္ေနေရး က်မၼာေရးမွအစ ကိစၥအ၀၀တို႔သည္ ငွါးရမ္းသံုးစြဲသူ အေမာင္လူသား၏ တာ၀န္သာျဖစ္သည္ တဲ့ေလ။                                         ကဲ…ခုဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ျပန္ေပးရမဲ့ အခ်ိန္ကနီးသထက္နီးလာၿပီေလ၊ သိတတ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဒီငွါးရမ္းထားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးအတြက္ပဲ လုပ္ေပးခဲ့ရတယ္ သူစားဖို႔ သူေနဖို႔ သူ၀တ္ဖို႔တင္အားမရဘူး သူက အေဖၚလိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ဘာမွလည္းမေတာ္စပ္တဲ့ လူတေယာက္ကို လက္ထပ္ၿပီး ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးရျပန္ေရာ လင့္၀တ္တရားတဲ့၊ မယား၀တ္တရားတဲ့၊ အို… ရႈတ္ေနတာပဲ၊ ဒါတင္ပဲလားတဲ့၊ ဘယ္ဟုတ္ရမလဲ သားေတြ သမီးေတြတိုးပြါးလာေတာ့ ဆက္လက္ၿပီး ကၽြန္ခံလိုက္ပါဦးတဲ့၊ ကဲခုခ်ိန္ထိ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကို ဘာမွမလုပ္ရေသးဘူး။ ေသမင္းဆီကငွါးထာတဲ့ ခႏၶာႀကီးအတြက္ပဲ လုပ္ေပးေနရင္း တျဖည္းျဖည္း ျပန္ေပးရမဲ့ရက္က ေရာက္ေတာ့မယ္ ေပးဆပ္ရတာနဲ႔ ျပန္ရတာတာ မတန္လိုက္တာကြာ၊ တန္ေအာင္ ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးရွိေအာင္ တခုခုေတာ့လုပ္ရမွာ မဟုတ္လား။ ငါေသသြားတဲံအခါက်ေတာ့ အခုငွါးရမ္းထားတဲံ့ ခႏၶကိုယ္ေကာင္ၾကီးနဲ႔အတူ ရွာထားေဖြထားတာေတြေရာ ေရႊေတြ ေငြေတြ တိုက္ေတြ ကားေတြ ဇနီးမယားသမီးသားနဲ႔ လင္သားအိမ္ရာအျဖာျဖာ အားလံုး အားလံုး ထားခဲ့ရမွာေလ၊ ဒီေတာ့ ေသရင္ကိုယ့္အတြက္ ယူသြားလို႔ ရမယ့္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာစတဲ့ ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲ လႈဒါန္းျခင္း၊ ကိုယ့္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ တရားဘာ၀နာ က်င့္ႀကံပြါးမ်ားအားထုတ္ျခင္းအလုပ္ေတြလုပ္နိုင္မွသာ ကိုယ့္အတြက္အျမတ္ရမွာမို႔ အျမတ္က်န္ေအာင္ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ႔ေနာ္ လုပ္ကိုလုပ္ရမွာေတာ့မွာေနာ္။ ကုိယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရမဲ့ အလုပ္မို႔ ေမတၱာျဖင့္ သတိေလး ေပးလိုက္ပါရေစ။ ။

Saturday, November 19, 2011

ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ျခင္း

သတၱဝါမွန္သမွ် မိမိတုိ႔၏ ဘဝကုိ လွပလုိၾက၏။ လွပသည့္ ဘဝကုိတည္ေဆာက္လုိၾက၏။ သာယာသည့္ဘဝ၊ ေအးခ်မ္းသည့္ဘဝ၊ ေဘးမသန္းသည့္ဘဝကုိ လုိလားၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထုိထုိဘဝ လွပေစရန္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပုံေဖာ္ၾက၊ တည္ေဆာက္ၾက၊ ဖန္တီးၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕က ဘဝကုိ ကာယျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က ဓနျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က ဉာဏျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က အရွိန္အဝါျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ အခ်ိဳ႕က ဂုဏ္ပကာသနျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾက၏။ မည္သည့္နည္းျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ္လည္း ထုိတည္ေဆာက္မႈမ်ားတြင္ ဓမၼမပါလွ်င္ကား အခိုက္အတန္႔မွ်သာ တည္ေဆာက္ႏုိင္၏။ ဓမၼ“အား”ျဖင့္ ပံ့ပုိးမထား၊ ထိန္းခ်ဳပ္မထားလွ်င္ ထုိထုိနည္းျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ ေရရွည္တည္တ့ံရန္ မလြယ္ကူလွေပ။ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ လွပေစရန္ တည္ေဆာက္ထားမႈ မျဖစ္ႏုိင္လွေပ။ ဓမၼပါမွ ဘဝသာယာၿပီး အလွျဖာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝမွသည္ ေနာင္သံသရာ၊ ထုိမွနိဗၺာန္တုိင္ေအာင္ သာယာလွပသည့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္လုိသူမ်ားသည္ ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္၏။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဓမၼဟုဆုိလာလွ်င္ အသက္ႀကီးသူမ်ား၊ ေသခါနီးသူမ်ား၊ ဘဝကူးေကာင္းလုိသူမ်ား စသူတုိ႔ အတြက္သာ လုိအပ္သည္ဟု ထင္မွတ္တတ္၏။ အထူးသျဖင့္ ပညာရွာေနၾကသည့္ ပထမအရြယ္ လူငယ္မ်ား၊ ဥစၥာရွာေနၾကသည့္ ဒုတိယအရြယ္ လူရြယ္မ်ားက မိမိတုိ႔၏ အရြယ္မ်ားသည္ ဓမၼရွာရမည့္အရြယ္ မဟုတ္၊ ဓမၼရွာရမည့္ အရြယ္သည္ အုိမင္းမစြမ္းျဖစ္လာသည့္ တတိယအရြယ္သာ ျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားတတ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ပညာရွာေနသည့္အခ်ိန္၊ ဥစၥာရွာေနသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဓမၼျဖင့္ ေဝးေနၾကၿပီး ဓမၼအားမပါဘဲ မိမိတုိ႔၏ အရြယ္မ်ားကုိ တည္ေဆာက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ျပႆနာမွာ ဓမၼမပါဘဲ တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ ပထမအရြယ္တြင္လည္း ဘဝကုိ ေကာင္းစြာတည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္း မရွိသကဲ့သုိ႔ ဒုတိယအရြယ္တြင္လည္း ဘဝမွာ ဖ႐ုိဖရဲ ျပန္႔ႀကဲေနၿမဲသာ ျဖစ္ေနသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ တတိယအရြယ္ေရာက္လာမွ ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾကစုိ႔ဟု ဆုိျပန္ေသာ္လည္း အုိမင္းမစြမ္း ျဖစ္လာမႈက “အုိရင္မင္း မစြမ္းေတာ့ဘူး”ဟု ဆုိသကဲ့ျဖစ္ကာ အႏွစ္ရွာမရဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကေပ၏။

စင္စစ္ဓမၼသည္ ဘဝသာျဖစ္၏။ ဓမၼပါမွ ဘဝသာယာမည္ျဖစ္ၿပီး အလွျဖာႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ဓမၼကုိ အေျချပဳမွ ဘဝလူေနမႈတြင္လည္း အစစအရာရာ အဆင္ေျပမႈမ်ား ျဖစ္ေစႏုိင္ေပ၏။ ဘဝထဲတြင္ ဓမၼတဲြေနမွ ဘဝလည္း မလဲြမေသြ တည့္မတ္ေနမည္ ျဖစ္၏။ ဤ၌ဆုိလုိသည့္ ဓမၼဟူသည္ အက်င့္သိကၡာ၊ တည္ၾကည္မႈႏွင့္ ပညာဉာဏ္ရွိမႈမ်ားကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္၏။ စာစကားျဖင့္ ေျပာလွ်င္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဟူသည့္ သိကၡာသုံးရပ္ အက်င့္ျမတ္ တရားမ်ားပင္ျဖစ္၏။ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ ကုိယ္က်င့္တရားသည္ အလြန္အေရးႀကီးလွ၏။ ထုိအတူ စိတ္ကုိတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေစမည့္ တည္ၾကည္မႈ သမာဓိတရားႏွင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ အေကာင္းအဆုိး၊ အမွားအမွန္ကုိ ႏႈိင္းခ်ိန္ႏုိင္သည့္ ပညာဉာဏ္သည္လည္း အထူးလုိအပ္လွ၏။ ထုိသုိ႔ေသာ အက်င့္တရား၊ တည္ၾကည္မႈအားႏွင့္ ဆင္ျခင္မႈအားကုိ အေျခခံကာ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ထားသင့္၏။ ထုိတရားမ်ားကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သုိ႔ပင္ ေျပာင္းလဲေဖာက္ျပန္ေသာ္လည္း တုန္လႈပ္မႈမရွိ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမရွိဘဲ အရာအားလုံးကုိ ေက်ာ္လႊားကာ အေကာင္းဆုံး အေနအထားတြင္ ရွိေနတတ္ေပ၏။ ဓမၼကုိ အေျခခံကာ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ဟူသည့္ ေလာကဓံဒီလႈိင္း၏ ႐ုိက္ပုတ္မႈဒဏ္ကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံကာ လုိရာပန္းတုိင္ အေရာက္လွမ္းႏုိင္၏။ ေလာကဓံႏွင့္ ႀကဳံလာလွ်င္ တုန္လႈပ္မႈမရွိသည့္ ဘဝသည္ ႀကံ႕ခုိင္သည့္ဘဝ၊ အားရွိသည့္ဘဝ၊ တည္ၿငိမ္သည့္ ဘဝသာ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ဘဝမ်ိဳးကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ ဓမၼကုိသာ အေျခခံၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ ခက္သည္မွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ေတြ႕တြင္ ဘဝကုိ ဓမၼမပါဘဲ တည္ေဆာက္ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ဓမၼကုိ လစ္လ်ဴ႐ႈကာ မၿမဲသည့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမ်ားျဖင့္ ဖန္တီးတတ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သူမ်ား၊ ရာထူးဂုဏ္ျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သူမ်ား၊ ေလာကီပညာရပ္မ်ားျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္သူမ်ားအျဖစ္ တဒဂၤဘဝကုိ တည္ေဆာက္ကာ ဓမၼကုိ ေဘးဖယ္ထားတတ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕မွာ ဓမၼမပါဘဲ ခဏတာျဖစ္သည့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ေနၾကသျဖင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ အမွီျပဳ၍ မာန္မာနတက္တတ္ၾကသကဲ့သုိ႔ ထုိစည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ပ်က္သြားသည့္ အခါတြင္လည္း အလြန္ေသာက ျဖစ္တတ္ၾကျပန္၏။ အခ်ိဳ႕လည္း ဘဝကုိ ဓမၼမပါဘဲ ရာထူးပါဝါမ်ား၊ ေလာကီအတတ္ပညာမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ေနၾကသျဖင့္ ထုိဂုဏ္မ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ ဂုဏ္ေမာက္ကာ အမွန္ေပ်ာက္ေန တတ္ၾကသကဲ့သုိ႔ ထုိဂုဏ္မ်ားေပ်ာက္သည့္ အခါတြင္လည္း ဓမၼမရွိသျဖင့္ ေျဖဆည္ရာလည္း မရွိဘဲ ျဖစ္တတ္ၾကျပန္၏။

အမွန္အားျဖင့္ ဘဝတြင္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား၊ အတတ္ပညာမ်ား၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္မ်ား မည္မွ်ပင္ ျမင့္မားမ်ားျပား ေနေသာ္လည္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသည့္ သိကၡာသုံးပါး အက်င့္တရား ရွားပါးလွ်င္ကား ထုိျမင့္မားသည့္ အရာမ်ားဟု ထင္ေနတတ္သည့္ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာစသည္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္ေနေပ၏။ သိကၡာသုံးပါးျဖင့္ အားျဖည့္ထားမႈ မရွိသည့္ ဘဝသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ျဖစ္တတ္သကဲ့သုိ႔ ဖ႐ုိဖရဲလည္းျဖစ္တတ္ကာ အမွားအမွန္လည္း မခဲြျခားတတ္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ေပ၏။ မွန္၏။ ဘဝတစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ မျဖစ္ေရးအတြက္ သီလသိကၡာသည္ အထူးလုိအပ္လွ၏။ သီလဟုဆုိလွ်င္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ငါးပါးရွစ္ပါး ကုိးပါးဆယ္ပါးစသည့္ သိကၡာပုဒ္မ်ားကုိသာ ေျပးျမင္တတ္၏။ စင္စစ္ မိမိတုိ႔ က်င္လည္ေနၾကရသည့္ ေန႔စဥ္ဘဝမ်ားတြင္ ကုိယ္အမူအရာမ်ားျဖင့္ မိမိသူတပါး မထိခုိက္ေအာင္၊ ႏႈတ္စကားျဖင့္ မိမိသူတပါး မထိပါးေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္း၊ သူ႔ေက်ာင္းေန သူ႔စာအံ ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေနရာဌာနအသီးသီးတြင္ ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းကမ္းမ်ားကုိ ေစာင့္စည္းေနထုိင္ျခင္း စသည္မ်ားသည္လည္း သီလတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာမ်ားႏွင့္ မိမိသူတပါး မထိခုိက္ေအာင္ ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကုိ ေစာင့္ထိန္းေနထုိင္ျခင္းသည္ ဓမၼကုိ အေျခခံထားသည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈပင္ ျဖစ္ေပ၏။

ထုိ႔အတူ ဘဝကုိတည္ေဆာက္ရာတြင္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ ခုိင္မာမႈ ရွိေစရန္ သမာဓိသိကၡာကုိ အားျပဳေပးရန္ လုိအပ္လွ၏။ သမာဓိ၏ သေဘာသည္ တည္ၾကည္ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ သမာဓိကုိ အေျခခံထားသည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈသည္ ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိ ဟုိမေရာက္ဒီမေရာက္ ျဖစ္တတ္သည့္ စိတ္အစဥ္ကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေစရန္ ေထာက္ပံ့ေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ခုိင္မာသည့္ စိတ္ျဖင့္ မယိမ္းမယိုင္သည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္ရန္ သမာဓိက အေထာက္အကူ ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ ဘဝတည္ေဆာက္ရာတြင္ အာ႐ုံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနသည့္ စိတ္အစဥ္ကုိ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းတြင္ စူးစုိက္မႈေပးႏုိင္ရန္ သမာဓိျဖင့္ အားျပဳေပးရမည္ ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ဣေျႏၵရွိရွိ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝသည္ ဓမၼကုိ အေျချပဳကာ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ဓမၼကုိ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ အသုံးခ်လုိက္ျခင္းမ်ိဳးလည္းျဖစ္ကာ ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနေပ၏။

ထုိ႔အျပင္ ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရာတြင္ စည္းကမ္းတက်၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိ႐ုံျဖင့္ မလုံေလာက္ေသးဘဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ရန္လည္း လုိအပ္လွ၏။ ထုိသုိ႔ မွန္ကန္သည့္ ေရြးခ်ယ္မႈျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေစရန္ ပညာသိကၡာကုိ အားျပဳေပးရမည္ ျဖစ္၏။ ပညာသည္ ေလာကီပညာ၊ ေလာကုတၱရာ ပညာဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတြင္ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္သည့္ ပညာသည္ အေကာင္းအဆုိး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးႏွင့္ အမွားအမွန္ကုိ ခဲြျခားစိစစ္ေပးႏုိင္သျဖင့္ မွန္ကန္သည့္ ဘဝတစ္ခု တည္ေဆာက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပညာတရားသည္ အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑တြင္ ပါဝင္ေနေပ၏။ ထုိ႔ထက္ တစ္ဆင့္တက္၍ တရားဘာဝနာ အားထုတ္သျဖင့္ ရရွိလာသည့္ အသိဉာဏ္ပညာ ဆုိလွ်င္ကား ဘဝတြင္အေကာင္းဆုံး အေထာက္အပံ့ကုိ ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး မည္သုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ပါေစ အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊားကာ မိမိစိတ္ကုိ မိမိအႏုိင္ယူႏုိင္သည္အထိ ပံ့ပုိးေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။

မွန္၏။ ကုိယ္က်င့္တရားကုိ ထိန္းသိမ္းထားျခင္း၊ တရားအလုပ္ကုိ အားထုတ္ထားျခင္းျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ ထားသူမ်ားသည္ ဘဝတြင္ ေတြ႕ႀကဳံရတတ္သည့္ အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္၊ အေကာင္းအဆုိး၊ ခ်ီးမြန္းကဲ့ရဲ႕၊ ရွိျခင္းမရွိျခင္း စသည့္ ေလာကဓံမ်ားကုိ ဓမၼအားျဖင့္ တုန္လႈပ္ျခင္းမရွိ အလြယ္တကူ ေက်ာ္လႊားႏုိင္၊ ဘဝ၏ အခက္အခဲမ်ားကုိ ႀကံႀကံခံႏုိင္ၾကၿပီး အရာရာသည္ အၿမဲမရွိျခင္းဟူေသာ သေဘာအမွန္ကုိ သိရွိထားသျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ စိတ္မ်ားကုိ အေကာင္းဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္ၾက၏။ အကယ္၍ ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း မရွိပါက ေလာကဓံတရားမ်ားေၾကာင့္ အမွားမ်ားေရာက္ကာ ဘဝဟာလည္း အစစအရာရာ အဆင္မေျပဘဲ ျဖစ္ေနတတ္၏။ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ အေကာင္းဆုံးကား ဓမၼျဖင့္ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ တည္ေဆာက္ၾကရာတြင္ မွန္ကန္သည့္ ဘဝတည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္ေစရန္ ဘဝတြင္ ဓမၼျဖင့္ အလွဆင္ကာ ဓမၼျဖင့္အားျပဳၿပီး ဓမၼကုိ အေျခခံထားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓမၼမပါသည့္ ဘဝသည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ျဖစ္ကာ ဖ႐ုိဖရဲႏုိင္လွၿပီး အမွားအမွန္ကုိ ခဲြျခားႏုိင္ျခင္း မရွိသျဖင့္ ထုိသုိ႔ေသာ ဘဝမ်ိဳးမျဖစ္ရေအာင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာဟူသည့္ သိကၡာသုံးပါး အက်င့္တရားမ်ား လက္ကုိင္ထားကာ လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာ ဓမၼကုိတဲြ၍ တည္ေဆာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ၾကရာတြင္ အက်င့္သီလပုိင္း၊ စိတ္တည္ၾကည္မႈအပိုင္း၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိးကုိ ခဲြျခားေဝဘန္ႏုိင္မႈ အပုိင္းမ်ားမွာ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ အခန္းက႑မ်ားျဖစ္ၿပီး ထုိက႑မ်ားသည္ ဓမၼကတဲြေပးႏုိင္သည့္ အပုိင္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ဓမၼကုိ အေျခခံကာ ဘဝကုိ တည္ေဆာက္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သာယာသည့္ဘဝ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ဘဝ၊ အျပစ္ကင္းသည့္ဘဝ စသည္ျဖင့္ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တည္ေဆာက္ၾကသူမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ ဘဝတြင္ အမွန္ပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္ ဘဝတစ္ခု၊ သာယာသည့္ ဘဝတစ္ခု၊ အျပစ္ကင္းသည့္ ဘဝတစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ရန္ ကာယအား၊ ဓနအား၊ ဂုဏ္ပကာသန အားမ်ားထက္ ဓမၼအားကုိ အသုံးျပဳကာ ဓမၼအားျဖင့္ အားျပဳၿပီး ဓမၼကုိ အေျခခံသည့္ ဘဝအျဖစ္ တည္ေဆာက္ၾကရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါေၾကာင္း အသိေပး တုိက္တြန္းရင္း လက္ေတြ႕ဘဝကုိ ဓမၼျဖင့္တဲြကာ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကေစရန္လည္း ဆႏၵျပဳလုိက္ရပါသည္။

အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပ ဒါယီ) ထံမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္


ေမတၱာသုတ္ပါဠိ+အနက္ ျဖစ္ေပၚလာပုံႏွင့္ရြတ္ဆုိက်ဳိး


၁။ယႆာႏုဘာ၀ေတာ ယကၡာ၊ ေန၀ ဒေႆႏၲိ ဘီသနံ။ ယဥႇိ ေစ၀ါႏုယုဥၨေႏၲာ၊ ရတၱိႏၵိ၀ မတႏၵိေတာ။              အိုသူေတာ္ေကာင္းတို႔ ။ယႆပရိတၱႆ၊ အၾကင္ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္၏။ အႏုဘာ၀ေတာ ၊ အစြမ္းရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္။ ယကၡာ ၊ နတ္အမ်ားတို႕သည္။ ဘီသနံ ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အာရံုမ်ိဳးကို။ ေနဝ ဒႆႏၱိ ၊ မျပႏိုင္ၾကကုန္။ ယမွိေစ၀ ၊ အၾကင္ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္၌ သာလွ်င္။ ရတၱိႏၵိဝံ၊ ေန႕ည မပ်က္ အခါခပ္သိမ္း။ အတႏၵိေတာ ၊ ပ်င္းရိျခင္းမရွိဘဲ။ အႏုယုဥၨေႏၱာ ၊ ထပ္တလဲလဲ စြဲၿမဲရြတ္ပြား အားထုတ္သူသည္။

၂။ သုခံ သုပတိ သုေတၱာ စ၊ ပါပံ ကိဥၥိ န ပႆတိ။ဧ၀မာဒိ ဂုဏူေပတံ။ ပရိတၱံ တံ ဘဏာမ ေဟ။             
                သုခံ ၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ။ သုပတိ ၊ အိပ္စက္ရ၏။ သုေတၱာ ၊ အိပ္ေပ်ာ္သည္ရွိေသာ္။ ကိဥၥိ ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ။ ပါပံ စ ၊ အိပ္မက္ဆိုးကိုလည္း။ နပႆတိ ၊ မျမင္မက္ရ။ ဧ၀ါမာဒိဂုဏူေပတံ ၊ ဤသို႕အစ ရွိေသာ အက်ိဳးဂုဏ္အင္ အာနိသင္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ။ တံပရိတၱံ ၊ ထိုေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို။ မယံ ၊ ငါတို႕သည္။ ဘဏာမ ၊ ရြတ္ၾကကုန္စို႔။
၃။ကရဏီယာ မတၳကုသေလန၊ ယႏၲ သႏၲံ ပဒံ အဘိသေမစၥ။                                                           သေကၠာ  ဥဇူ စ သုဟုဇူ စ၊ သု၀ေစာ စႆ မုဒု အနတိမာနီ။                                                      
      သႏၱံ ၊ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာ။ ပဒံ ၊ နိဗၺာန္ကို ။ အဘိသေမစၥ ၊ အာရံုယူဘိ ထြင္းေဖာက္ ျမင္သိ၍။ (ဝိဟရိတုကာေမန ၊ ေနျခင္းငွာ အလိုရွိေသာ)အတၳကုသေလန၊  အက်င့္အမ်ိဳမ်ိဳးအက်ိဳးစီးပြား၌ လိမၼာသူသည္။ ယံ ကရဏီယံ ၊ ျပဳက်င့္ရမည့္သိကၡာ သံုးရပ္ အက်င့္ျမတ္သည္။ အတၳိ ၊ ရွိ၏။ တံ ၊ ထိုသိကၡာသံုးရပ္အက်င့္ ျမတ္ကို။ ကရဏီယံ ၊ ျပဳက်င့္ထိုက္ေပ၏။ သေကၠာ စ ၊ စြမ္းနိဳင္သူလည္း။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏။ ဥဇူ စ ၊ ေျဖာင့္မတ္သူလည္း။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏။ သုဟုဇူ စ ၊ အလြန္ေျဖာင့္မတ္သူလည္း။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ သုဝေစာ စ ၊ ဆိုဆံုးမလြယ္သူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ မုဒု စ ၊ ႏုညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူလည္း။အႆ၊ျဖစ္ရာ၏။အနတိမာနိ စ ၊ မာန္ေထာင္လႊားျခင္းမရွိသူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏။

၄။ သႏၲဳႆေကာ စ သုဘေရာ စ၊ အပၸကိေစၥာ စ သလႅဟုက၀ုတၱိ။                                             သႏၲိျႏၵိေယာ စ နိပေကာ စ၊ အပၸဂေဗၻာ ကုေလသြ န ႏုဂိေဒၶါ။                                                         
                   သႏၱဳႆေကာ စ ၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲလြယ္သူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ သုဘေရာ စ၊ အေမြးအျမဴလြယ္ သူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏။ အပၸကိေစၥာ စ ၊ နည္းပါးေသာကိစၥရွိသူလည္း။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏။ သလႅဟုက၀ုတၱိ စ ၊ ေပါ့ပါးေသာ အျဖစ္မ်ိဳးရွိသူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏။ သႏၱိၿႏၵိေယာ စ ၊ ၿငိမ္သက္ေသာ ဣေျႏၵ ရွိသူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ နိပေကာ စ ၊ ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိသူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ အပၸဂေဗၻာ စ ၊ ၾကမ္းတမ္းရိုင္းျပျခင္း မရွိသူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ ကုေလသု ၊ အိမ္သူ လူတို႕၌ ။ အနႏုဂိေဒၶါ စ ၊ တြယ္တာမက္ေမာျခင္း မရွိသူလည္း။ အႆ၊ ျဖစ္ရာ၏။

၅။န စ ခုဒၵ မာစေရ ကိဥၥိ၊ ေယန ၀ိညဴ ပေရ ဥပ ၀ေဒယ်ဳံ။                                                         သုခိေနာ၀ ေခမိေနာ ေဟာႏၲဳ၊ သဗၺတတၱာ ဘ၀ႏၲဳ သုခိတတၱာ။                                                         
           ေယန ၊ အၾကင္ဒုစရိုက္စု ယုတ္ညံ့ေသာအမႈေၾကာင့္။ ဝိညဴ ၊ ပညာရွိျဖစ္ကုန္ေသာ။ ပေရ ၊ သူတစ္ပါးတ႔ိုသည္။ ဥပဝေဒယ်ံဳ ၊ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ကုန္ရာ၏ ။ ခုဒၵံ ၊ ယုတ္ညံ့ေသာ။ တံ ၊ ထိုဒုစရိုက္မ်ိဳးကို ။ ကိဥၥိ ၊ အနည္းငယ္ကေလး အေသးအဖြဲမွ်ကိုပင္ ။ န အာစေရ ၊ မျပဳက်င့္ရာ ။ သဗၺသတၱာ ၊ သတၱဝါ မွန္သမွ်တို႕သည္ ။ သုခိေနာ ဝါ ၊ ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္းရွိကုန္သည္လည္းေကာင္း ။ ေခမိေနာ ဝါ ၊ ေဘးရန္ကင္းေ၀း ေအးခ်မ္းသာယာျခင္း ရွိကုန္သည္လည္းေကာင္း။ ေဟာႏၱဳ ၊ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၆။ ေယ ေကစိ ပါဏဘူတတၳိ၊ တသာ ၀ါ ထာ၀ရာ၀ န၀ေသသာ။                                                    ဒီဃာ ၀ါ ေယ၀ မဟႏၲာ၊  မဇၥ်ိမာရႆကာအဏုကထူလာ။                                                             
၇။ ဒိ႒ာ ၀ါ ေယ၀ အဒိ႒ာ၊ ေယ၀ ဒူေရ ၀သႏၲိ အ၀ိဒူေရ။                                                              ဘူတာ၀ သမၻေ၀သီ၀၊ သဗၺသတၱာဘ၀ႏၲဳ                                                                                    
        အနဝေသသာ ၊ ၾကြင္းမဲ့ဥႆံု အလံုးစုန္ကုန္ေသာ ၊ ေယ တသာ ဝါ ၊ အၾကင္ ထိတ္လန္႕ တတ္ေသာ ပုထုဇဥ္ ေသကၡသည္လည္းေကာင္း ။ ေယ ထာဝရာ ဝါ ၊ အၾကင္မထိတ္မလန္႕ တည္တန္႕ခိုင္ၿမဲေသာ ရဟႏၱာ တို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ ဒီဃာ ဝါ ၊ အၾကင္ ခႏၶာကိုယ္ရွည္လွ်ား သတၱ၀ါ တို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ မဟႏၱာ ၀ါ ၊ အၾကင္ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးမားသတၱဝါ မ်ားသည္လည္းေကာင္း ။ ေယ မဇၥ်ိမ ဝါ ၊ အၾကင္မတိုမရွည္ မႀကီးမငယ္ အရြယ္အလတ္စား သတၱဝါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ ရႆကာ ဝါ ၊ အၾကင္ပုကြနိမ့္တို ခႏၶာကိုယ္ ရွိေသာ သတၱဝါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ အဏုမာ ဝါ ၊ အၾကင္ေသးငယ္မႈန္မြား သတၱဝါမ်ား တို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ ထူလာ ဝါ ၊ အၾကင္၀ိုင္းစက္ဆူၿဖိဳး သတၱဝါမ်ိဳးတို႕သည္လည္းေကာင္း ။       ေယ ဒိ႒ာ ဝါ ၊ အၾကင္ျမင္ဘူးေသာ သတၱဝါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ အဒိ႒ာ ဝါ ၊ အၾကင္မျမင္ဘူးေသာ သတၱဝါ တို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ ဒူေရ ဝသႏၱိ ၊ အၾကင္အေ၀းအရပ္၌ ေနၾကကုန္ေသာ သတၱဝါ တို႕သည္ လည္းေကာင္း ။ ေယ အ၀ိဒူေရ ဝသႏၱိ ၊ အၾကင္အနီးအရပ္၌ ေနၾကေသာသတၱဝါ တို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ ဘူတာ ဝါ ၊ အၾကင္ေနာင္မျဖစ္ရ ျဖစ္ၿပီးသားျဖစ္ၾကေသာ ရဟႏၱာတို႕သည္လည္းေကာင္း ။ ေယ သမၻေ၀သီ ဝါ ၊ ေနာင္ျဖစ္ရမည့္ဘဝကိုရွာ အၾကင္ပုထုဇဥ္ သကၡ သတၱဝါတို႕သည္လည္းေကာင္း။ ေယ ေကစိ ၊ အလံုးစုန္ကုန္ေသာ။ ပါဏဘူတာ ၊ သတၱဝါတို႕သည္ ။ အတၳိ ၊ ရွိကုန္၏။ဣေမပိသဗၺသတၱာ ၊ ဤအလံုးစုံကုန္ေသာ သတၱဝါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။ သုခိတတၱာ ၊ ခ်မ္းသာေအးျမ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရွိၾကကုန္သည္။ ဘဝႏၱဳ၊ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၈။ န ပေရာ ပရံ နိကုေဗၺထ၊ နာတိမေညထ ကတၳစိ န ကဥၥိ။                                                          ဗ်ာေရာသနာ ပဋိဃသည၊ နာညမညႆ ဒုတၡ မိေစၧယ်။                                                                 
            ပေရာ ၊ တစ္ပါးသူတစ္ေယာက္သည္ ။ ပရံ ၊ သူတစ္ပါးအျခားသူတစ္ေယာက္ကို ။ နနိကုေဗၺထ ၊ စဥ္းလဲသမႈ လွည့္ပါတ္ျခင္း မျပဳပါေစလင့္ ။ ကတၳစိ ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာအရပ္၌ (ဘယ္အရပ္မွာမဆို ) ကိဥၥိ ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ။ နံ ၊ ထိုသူတစ္ပါးကို ။ နာတိမေညထ ၊ မာန္ေထာင္သမႈ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳပါေစလင့္ ။ ဗ်ာေရာသနာယ ၊ ကိုယ္ႏႈတ္တို႕ျဖင့္ ေစာ္ကားထိပါးႏွိပ္စက္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း။ ပဋိဃသညာယ ၊ ေဒါသစိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း ။ အညမညႆ ၊ အခ်င္းခ်င္း (တစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္) ၏ ။ ဒုကၡံ ၊ ဆင္းရဲျခင္းကို။ နဣေစၦယ် ၊ အလိုမရွိပါေစလင့္။                                                                         ၉။ မာတာ ယထာ နိယံပုတၱ၊ မာယုသာ ဧကပုတၱ မႏုရကၡ။                                                             ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။                                                                                                                                                မာတာ ၊ ေမြးသည့္မိခင္ေက်းဇူးရွင္သည္။ နိယံပုတၱံ ၊ မိမိရင္ႏွစ္သားရင္းျဖစ္ေသာ။ ဧကပုတၱံ၊ တစ္ဦးတည္းေသာ သားကို ။ အာယုသာ ၊ မိမိအသက္ျဖင့္ေသာ္ပင္။ အနဳရေကၡ ယထာ ၊ အစဥ္မကြာကြယ္ကာ ေစာင့္ေရွာက္ သကဲ့သို႔ ။ ဧ၀မၸိ ၊ ဤအတူလည္း။ သဗၺဘူေတသု ၊ အလံုးစံုေသာသတၱ၀ါတို႔၌။ အပရိမာဏံ ၊ အတိုင္းအတာ ပမာဏမရွိေသာ။ မာနသံ ၊ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားပါေလ။
 ၁၀။ေမတၱဥၥ သဗၺေလာကသၼိ၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။                                                       ဥဒၶံ အေဓာ စ တိရိယဥၥ၊ အသမၺာဓံ အေ၀ရ မသပတၱံ။                                                                    
 ဥဒၶံ၊ အထက္ေလာက အရူပဘ၀၌လည္းေကာင္း။အေဓာ ၊ေအာက္ျပည္ေလာက ကာမဘ၀၌လည္းေကာင္း။ တိရိယံ ၊ အလယ္ေလာကရူပဘ၀၌လည္းေကာင္း။သဗၺေလာကသၼိံအလံုးစံုေသာေလာက၌။ အပရိမာဏံ ၊ အတိုင္းအတာ ပမာဏမရွိေသာ ။ ေမတၱံ ၊ ေမတၱာႏွင့္ရွင္ေသာ ။ မာနသံ ၊ စိတ္ကို ။ အေ၀ယံ ၊ ေဒါသဟူဘိ အတြင္းရန္လည္းမရွိသည္ကို။ အသပတၱံ ၊ ႏွိပ္စက္ရန္မူ အပရန္သူလည္း မရွိသည္ကို။ ဘာ၀ေယ၊ပြားမ်ားရာ၏။
၁၁။ တိ႒ံ စရံ နိသိေႏၷာ ၀၊ သယာေနာယာ၀တာႆ ၀ိတမိေဒၶါ။                                                     ဧတံ သတႎ အဓိေ႒ယ်၊ ျဗဟၼ ေမတံ ၀ိဟာရ မိဓ မာတု။                                                   
         တိ႒ံ ၀ါ ၊ ရပ္လွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။ စရံ ၀ါ ၊ သြားလွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။ နိသိေႏၷာ ၀ါ ၊ ထိုင္လွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။ သယာေနာ ၀ါ ၊ အိပ္လွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။ ယာ၀တာ ၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ ။ ၀ိတမိေဒၶါ ၊ ကင္းေသာအိပ္ခ်င္ငိုက္မည္းျခင္းရွိသည္ ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ အထ ၊ ငိုက္မ်ဥ္းျခင္းကင္း ထိုအခ်ိန္အတြင္း၌ ။ ဧတံ သတိ ံ ၊ ထိုေမတၱာယွဥ္ဘိ စ်ာန္သတိကို ။ အဓိေ႒ယ် ၊ စြဲၿမဲမကြာ ေဆာက္တည္ရာ၏။ ဣဓ ၊ ဤဘုရားသာသနာေတာ္၌ ။ ဧတံ ၊ ေမတၱာမကင္း စ်ာန္ျဖင့္ေနျခင္းကို ။ ျဗဟၼံ ၊ ထူးျမတ္ေသာ။ ဝိဟာရံ ၊ ေနျခင္းမ်ိဳးဟူ၍ ။ အာဟု ၊ ျမတ္ဘုရားတို႕ေဟာၾကားေတာ္မႈကုန္ၿပီ။
၁၂။ ဒိ႒ိဥၥ အႏုပဂၢမၼ၊ သီလ၀ါ ဒႆေနန သမၸေႏၷာ။                                                              ကာေမသု ၀ိနယ ေဂဓံ၊ န ဟိ ဇာတုဂၢဗၻေသယ် ပုန ေရတိ။ ေမတၱသုတၱံ နိ႒ိတံ။                               
            ေသာ ၊ ထိုေမတၱာစ်ာန္ရၿပီးေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ။ ဒိ႒ိဥၥ ၊ အတၱဒိ႒ိသို႕လည္း ။ အႏုပဂၢမၼ ၊ မစြဲမကပ္ေရာက္မူ၍ ။ သီလ၀ါ ၊ ေလာကုတၱရာသီလရွိသူသည္ ။ဒႆေနန ၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ႏွင့္။ သမၼေႏၷာ ၊ ျပည့္စံုသူသည္ ။ (သမာေနာ ၊ ျဖစ္လွ်က္ ) ကာေမသု ၊ ၀တၳဳအာရံုကာမဂုဏ္တို႕၌ ။ ေဂဓံ ၊ ကိေလသာျဖင့္ တြယ္တာမက္ေမာျခင္းကို ။ ဝိေနယ် ၊ တစ္စမၾကြင္း အရွင္းပါယ္ရွားၿပီးေသာ္ ။ ဇာတု ၊ စစ္စစ္ဧကန္အမွန္ပင္ ။ ပုန ၊ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ။ ဂဗၻေသယ်ံ ၊ ပဋိသေႏၶေနျခင္းသို႔ ။ နဧတိ၊ မေရာက္ရေတာ့ေပ။
 ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚလာပုံ                                                                  ေမတၱာသုတ္ ျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္က ဝါေခါင္လျပည့္ေနပါ။ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္က ရဟန္းငါးရာဟာ ဘုရားရွင္္ထံက ကမၼ႒ာန္း သင္ယူျပီးေတာ့ သပၸာယျဖစ္ရာ အရပ္သြားျပီး တရားအားထုတ္ၾကပါတယ္။ အဲလုိတရားအားထုတ္ေနၾကတုန္း သံဃာေတာ္ေတြက ေအာက္မွာ တရားအားထုတ္ေနေတာ့ သစ္ပင္ေပၚမွာ ေနၾကတဲ့ နတ္ေတြက ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ သီလတန္ခုိးေၾကာင့္ သစ္ပင္ေပၚမွာ မေနနုိင္ၾကဘူး။   သူတုိ႔သားသမီးေတြ လက္ဆြဲျပီးေတာ့ ဟုိသြား ဒီသြား ဒီလုိေနၾကရတယ္။ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာအရွင္ျမတ္ေတြ မၾကာခင္ ျပန္ၾကလိမ့္မယ္ဆုိျပီးေတာ့ ဒီလုိပဲ ေစာင့္စားျပီးေနခဲ့ၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေပမယ့္ ျပန္မယ့္လကၡဏာ မေတြ႔ရေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ    ျပန္ေျပးေအာင္   ေျခာက္လန္႔ၾကတယ္။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ   အဆင္းေတြျပ အသံေတြျပဳနဲ႔ အဲဒီအသံေတြအေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေၾကာက္ၾက လန္႔ၾကေတာ့ သမာဓိမရၾကဘူး၊ စိတ္တည္ျငိမ္မွဳမရၾကဘူး၊ တရားမတုိးတက္ဘူး၊ အဲဒီအခါ တုိ႔ဒီေနရာမွာ သပၸါယ မျဖစ္ဘူးဆုိျပီး ဘုရားရွင္ထံကုိ ျပန္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကျပီး ဝါတြင္းၾကီးပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံကုိ ျပန္လာၾကပါတယ္။ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံကုိေရာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ ဝါတြင္းၾကီ း ျပန္လာၾကတုန္းလုိ႔ေမးေတာ္မူေတာ့ မိမိတုိ႔ အျဖစ္အပ်က္ကုိျပန္ျပီးေတာ့ ေလ်ွာက္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ အဲဒီေနရာမွာ သူတုိ႔အတြက္ သပၸါယမ်ွတတဲ့ေနရာ၊တရားထူးရဖုိ႔ အေၾကာင္းထူးရွိတဲ့ေနရာဆုိျပီးေတာ့ေမတၱာသုတ္ပရိတ္တရားေတာ္ျမတ္ကုိ သင္ေပးေတာ္မူပါတယ္။ အႏၱရာယ္ကင္းတဲ့ပရိတ္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊အႏၱရယ္ကင္းဖုိ႔ရာအရံအတားပရိတ္အျဖစ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာဘာဝနာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းဖုိ႔ရာ ဘာဝနာအျဖစ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သင္ေပးေတာ္ မူလုိက္ပါတယ္။      ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဆီက သင္ၾကားျပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ ေစာေစာကသီးတင္းသုံးရာ                                                                                                  ေတာထဲကုိျပန္သြားၾကပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ညႊန္ၾကားေတာ္မူလုိက္တဲ့အတုိင္း ေမတၱာေတြပြားၾက၊ ဘာဝနာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းၾက၊ ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတြ ရြတ္ၾကနဲ႔ အဲသလုိရြတ္လာၾကေတာ့ ေနာက္ဆုံး နတ္မ်ားက ရဟန္းေတာ္မ်ား အေပၚမွာ ခ်စ္ျမတ္နုိးလာၾကတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ ဝတ္ၾကီး ဝတ္ငယ္ေတြကုိ နတ္မ်ားက ျပဳလုပ္ေပးၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္ရြတ္ ေပးၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း အရင္ကလုိ အေျခာက္အလွန္႔မခံရပဲ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ တရားအားထုတ္ခြင့္ေတြ ရေတာ့ သမာဓိေတြတည္ၾကည္လာျပီး စ်ာန္ေတြရလာ၊ထုိမွတစ္ဆင့္ မဂ္၊ဖုိလ္ေတြ ရလာျပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး ရဟႏၱာျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့အျဖစ္ဟာ ဝါေခါင္လပဲ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ထံမွာ ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္တရားကုိ ယူေဆာင္ျပီးလာၾက၊ ေမတၱာပြား တရားအားထုတ္ၾကရာကေန ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔ဆုိျပီး ဝါေခါင္လျပည့္ေန႔ကုိသတ္မွတ္ခဲ့တာပါ။ ဒါကေမတၱာသုတ္ျဖစ္ေပၚလာပုံပါ။ (သေျပကန္ဆရာေတာ္တရားစာအုပ္မွ ေကာက္ႏွုတ္ထားပါသည္)။        
    ရြတ္ဆုိက်ဳိး။ ။                                                                                                                ၁။ခ်မ္းသာစြာအိပ္စက္ရျခင္း။                                                                                                             ၂။ခ်မ္းသာစြာနုိးရျခင္း။                                                                                                                       ၃။အိပ္မက္ေကာင္းမက္ျခင္း။                                                                                                                  ၄။လူအမ်ားခ်စ္ခင္ျခင္း။                                                                                                                 ၅။နတ္ျဗဟၼာစေသာတစ္ျခားသတၱဝါမ်ားကလည္းခ်စ္ခင္ျခင္း။                                                                ၆။နတ္တုိ႔ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း။                                                                                                                            ၇။ လက္နက္၊အဆိပ္၊မီး စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ မေသျခင္း။                                                               ၈။စိတ္တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ျခင္း။                                                                                                                   ၉။ မ်က္ႏွာ ၾကည္လင္ ရႊင္ျပျခင္း။                                                                                           ၁၀။မေတြမေဝပဲသတိရွိလ်က္ေသရျခင္း။                                                                                                              ၁၁။ ေသေသာအခါ ျဗဟၼာ ျဖစ္ရျခင္း စတဲ့ အက်ဳိးတရား(၁၁)ပါးကုိရေစပါတယ္။  (အဂုၤတၱရ၊ဧကာဒသက)     အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

Monday, August 8, 2011

ဘုရားရွိခိုးပူေဇာ္ရေသာ အက်ိဳး(၈)မ်ိဳး


ဘုရားရွိခိုးပူေဇာ္ရေသာ အက်ိဳး(၈)မ်ိဳး
ဒိသာသု ပူဇိေတာေဟာမိ ၊ တိကၡပေညာ ဘ၀ါမဟံ ။
သေဗၺေဒ၀ါ ႏု၀တၱႏိ ၱ ၊ အမိတေဘာဂံ လဘာမဟံ ။
သု၀ဏၰ၀ေဏၰာ သဗၺတၱ ၊ ပဋိကေႏ ၱာ ဘ၀ါမဟံ ။
မိတၱာနံ အစေလာေဟာမိ ၊ ယေသာ အဗၻဳဂၢေတာမဟံ ။
(တိသရဏဂမနိ ယတၱရအပဒါန္) (ခု ၊ ၃ ၊၈၃ )
ဘုရားရွိခိုးပူေဇာ္ရေသာ တန္ခိုးေတဇာ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ယခုဘ၀မွာပင္ ေဘးရန္ အႏ ၱရာယ္မ်ား ကင္းေ၀းေစလ်က္ ေနာက္ေနာင္ဘ၀တို႔တြင္ ဆုမေတာင္းရပဲ အက်ိဳး(၈)ပါး ရႏုိင္ပါသည္ ။
၎တို႔မွာ(၁) သြားေလရာရာ ေရာက္ေလရာ အရပ္(၁၀)မ်က္ႏွာတို႔တြင္ အပူေဇာ္ အခ်ီးေျမာက္ျခင္းကို  
                 ခံရျခင္း ။
            (၂)သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ ထက္မ်က္ေသာ ဥာဏ္ပညာကို ရရွိျခင္း ။
            (၃)ကိုယ့္အလိုလိုက္ၿပီး ကိုယ့္အႀကိဳက္ကိုသာ လုပ္ကိုင္ေပးေသာ အေျခြအရံ ေပါမ်ားျခင္း ။
            (၄)မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံု ၾကြယ္၀ျခင္း ။
            (၅)ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း ရုပ္ရည္အဆင္း လွပတင့္တယ္ေစျခင္း ။
            (၆) ကိုယ္လွ စိတ္လွ အတြင္းအျပင္ လွပသည့္အတြက္ အမ်ား၏ႏွစ္သက္ျခင္းကိုခံယူရျခင္း။
            (၇)မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ား၏ ခ်စ္ခင္ ရုိေသ ေလးစားမႈ ခိုင္ျမဲျခင္း ။
            (၈)ေကာင္းျမတ္ေသာ သတင္းေက်ာ္ေဇာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္း ။
ဤ(၈)ပါးေသာ အက်ိဳးတို႔ကို ဆုေတာင္းပတၳနာမျပဳရပဲ ျပည့္စံုရသည္ဟု (တိသရဏ ဂမဏိယေတၳရ အပဒါန္ ပါဠိေတာ္မွာ ေဖၚျပထားပါသည္။
            ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ မပ်က္မကြက္ က်ိဳးစား၍ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ သရဏဂံုသံုးပါး တို႔ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ၾကပါရန္ တိုက္တြန္း နိဳးေဆာ္အပ္ပါသည္ ။                           

Wednesday, August 3, 2011

ေတာထြက္၊ေတာင္ပ်ံ



          ဒါယကာတစ္ဦးမွ ေမးထားေသာ ေမးခြန္ေလးတစ္ခုကို အရွင္ေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)က ေျဖၾကားထားေသာ အေမးအေျဖေလး တခုကို တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္
အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မရွင္းတာတစ္ခုေမးခ်င္တယ္ဘုရား၊ ရဟန္းေလာကထဲမွာ နာမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ထားတာေတြ႕ ရပါတယ္ဘုရား။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ဘုန္းႀကီး၀တ္လာရင္ ‘ ေတာထြက္’ ။ အိမ္ေထာင္မက်ဘဲ အသက္ႀကီးမွ ရဟန္း၀တ္လာရင္ေတာ့ ‘ေတာင္ပ်ံ’။ အသက္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ လူပ်ဳိဘ၀နဲ႔ ရဟန္း၀တ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ‘ငယ္ျဖဴ’ ဆိုၿပီး အသီးသီး နာမည္တပ္ထားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက လူပ်ဳိဘ၀နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေတာ့မက်ခဲ့ေပမဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ားနဲ႔ သံ၀ါသ ျပဳခဲ့ၿပီးတဲ့သူမ်ား ရဟန္းျပဳလာရင္ ဘယ္လိုနာမည္တပ္တယ္ဆိုတာ ပါပဲဘုရား။

အေျဖ။ ။ ဘယ္ေလာကကမဆို နာမည္မ်ဳိးစံု ရွိၾကပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ကိုယ္ရင္ ေသးေသးေလးေတြကို ကိုရင္ေပါက္စတို႔၊ ကိုရင္ ဂြစာတို႔ စတဲ့ နာမည္ေတြေပးတတ္ၾကတယ္။ ဆိုလိုတာက နာမည္ေပးရျခင္းအေၾကာင္းကို မီးခုိးၾကြက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္သာကုန္သြားႏုိင္တယ္ ၿပီးႏိုင္မဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါ၊ အခန္႔မသင့္ရင္ ျပႆနာေတာင္ ႀကီးထြားလာႏိုင္တဲ့အတြက္ အက်ဳိးရွိတဲ့အရာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ရဲ႕အလုိေတာ္က်ပဲ အေျဖေပးရေပေတာ့မယ္။
ဘုရားရွင္က “ဧကနာမ သာသနာ” လို႔ သာသနာ့အံ့ဖြယ္ရွစ္ျဖာ ထဲမွာ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က ယမံုနာျမစ္မွာ စီးဆင္းတဲ့ေရကို ေတာ့ ယမံုနာျမစ္ေရ၊ ဂဂၤါျမစ္ေရက စီးဆင္းတဲ့ျမစ္ေရကိုေတာ့ ဂဂၤါျမစ္ေရ လို႔ ေခၚၾကတယ္။ သံလြင္ျမစ္က ေရကုိ သံလြင္ျမစ္ေရ၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကဆိုရင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရ လို႔အသီးသီးေခၚၾကတယ္။ ျမစ္ေခ်ာင္းအသီးသီးက စီးဆင္းလာတဲ့ ေရမ်ားဟာ သမုဒၵရာထဲ ေရာက္သြားတဲ့အခါ သမုဒၵရာေရ ရယ္လို႔ အမည္တစ္မ်ဳိးသာရပါေတာ့တယ္
ဒီလိုပါပဲ လူ႔ဘ၀တုန္းက သူေဌး၊ဆင္းရဲသား၊ ကၽြန္၊အလုပ္သမား၊ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူ၊လူပ်ဳိ စတဲ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနပါေစ၊ ရဟန္း၀တ္လာတဲ့သူမွန္သမွ်ကို “သာကီ၀င္မင္းသား ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္”လို႔ အမည္တစ္မ်ဳိးသာရပါတယ္ဆုိတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။ "အရွင္ေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)”


သတၱ၀ါမွန္သမွ်၊ ေဘးမခ၊ ေအးျမခ်မ္းသာရွိပါေစ
သတၱ၀ါမွန္သ၍တရားေတြ႕ ခ်မ္းေျမ့သာယာရွိပါေစ