“မိုက္မဲတယ္ ထင္ခ်င္ထင္ေတာ့
ဘယ္သဇင္
မေသဆံုးပါသလဲ
ရွင္သန္တံုး
လွပေမႊးရီ
ႏွင္းဆီရဲ႕
အခ်စ္တရား..” ဆိုတဲ့ ဆရာမၾကည္ေအးရဲ႕
ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။ ဒီကဗ်ာေလးကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ မွတ္စုထဲထည့္ထားတာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ ။
မိတ္ေဆြတေယာက္က ႏွင္းဆီပန္းစည္းေလး ကိုင္ၿပီး “ႏွေမ်ာလိုက္တာ
အၾကာႀကီးလည္းမခံဘူးေနာ္ ေစ်းႀကီးႀကီးေပးရၿပီး ခဏေလးနဲ႔ညိဳးသြားၿပီ” တဲ့ေလ၊
အဲ့ဒီစကားၾကားလိုက္လို႔ ဒီကဗ်ာေလးကို အမွတ္ရသြားတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သဘာ၀တရားက
ေပးထားသေလာက္ေပါ့..။ အၾကာႀကီးခံပါတယ္ဆိုတဲ့ သဇင္တို႔ သစ္ခြတုိ႔ေတာင္ အခ်ိန္တန္ရင္
ညႈိးႏြမ္းရေသးတာမို႔လား။ႏွင္းဆီပန္းေလးကို အျပစ္မျပင္ၾကပါနဲ႔ သူလည္းသူ႕သက္တန္း
ရွိသေလာက္ ေနရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ႏုိင္သေလာက္ လုပ္သြားခဲ့တာပဲ၊
နီးစပ္ရာ လူတိုင္းကို စိတ္ေတြလန္းဆန္ေစတယ္ သူ႕ရဲ့ေမႊးႀကိဳင္တဲ့
ရႏွံ႔ေလးကိုျပန္႔လြင့္ေပးခဲ့တယ္၊
ခဏတာေလး ရွင္သန္ေနထိုင္သြားေပမယ့္
သူတို႔ရဲ႕ ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို အခ်ည္းႏွီးနဲ႔ ကုန္ဆံုးမသြားခဲ့ၾကပါဘူး။ သူတို႔ေတြဟာ
ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္တုန္းေလးကို ၀င့္ထယ္စြာနဲ႔ လူေတြရဲ့ စိတ္ႏွလံုးကို
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ ေပးေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီႏွင္းဆီေလးလိုပဲ တို႔တေတြလဲ
မႏုႆတၱဒုလႅဘ ရခဲလွတဲ့လူ႔ဘ၀ ေနရတဲ့ ခဏေလးမွာ မိမိကိုယ္က်ိဳးတခုတည္းသာ မၾကည့္ပဲ၊
ေလာကအက်ိဳး သာသနာ့အက်ိဳး ရပ္က်ိဳး ရြာက်ိဳး ႏိုင္ငံ့အက်ိဳးတို႔ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္
၊ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္သြားၾကရေအာင္
ႏွင္းဆီေလးေတာင္ မႏြမ္းေသး၊
မေကၽြေသး၊ မေျခက္ေသးခင္အထိ သူတာ၀န္ကို သူတာ၀န္ေက်ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သြားခဲ့တယ္ေလ ။ ။
0 comments:
Post a Comment