တေန႔ ခေရပင္ႀကီးေအာက္ တံပ်က္စည္းလွဲယင္း ေတြးမိတဲ့ အေတြးေလးပါ ၊ အမႈိက္ေတြကလည္း လွဲလို႔ကို မကုန္ႏုိင္ဘူး ၊ ေရွ့ကလွဲလိုက္ ေနာက္က သစ္ရြက္ေတြက က်လာလိုက္နဲ႔ ၊ အဲ့ဒီေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္ ဒီအပင္ႀကီး ရွိေနလို႔သာ ဒီအမႈိက္ေတြကို မရွင္းႏိုင္တာပဲ ဒီအပင္ႀကီးသာ မရွိေတာ့ရင္ ဒီေနရာမွာ ေျပာင္ရွင္း သပ္ရပ္ ေနမွာပဲေပါ႔ေလ ။ အဲ့ဒါနဲ႔ စိတ္ကူးထဲမွာ အပင္ႀကီးကို လွဲပစ္လိုက္တယ္ ။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သစ္ရြက္ေတြ အမႈိက္ေတြ မရွိေတာ့ဘူးေပါ႔....အားလားလား...ဘယ္ဟုတ္မလဲ သစ္ရြက္တင္မဟုတ္ဘူး အမႈိက္ေပါင္းစံု ေရာက္ေနျပန္ၿပီ ဘာေၾကာင့္ဘာလိမ့္ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ၊ ေအာ္...မေန႔ညက မုန္တိုင္း ၀င္သြားတာကိုး ။ ကဲဘယ့္နယ္ရွိစ ၊ ဒီအပင္ႀကီးမရွိေတာ့ရင္ ဒီအမႈိက္သလိုက္ေတြ ရွင္းသြားမွာပါဆို ပိုေတာင္ ဆိုးေနပါေသးလား။ ။အဲ့ဒီလိုပါပဲ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာဟာလည္း မိမိရင္ထဲက ကိေလသာ အမႈိက္ေတြကို တျဖည္းျဖည္း ပါးသထက္ ပါးေအာင္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး အားထုတ္ၾကရတာ မဟုတ္လား ၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္ေလ လူဟာ လူ႕သံေယာဇဥ္ မျဖတ္ပဲ တရားအားထုတ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ မရႏုိင္ဘူး ၊ ဆိုတာေလ....ေရွ့က ကိေလသာေတြ ရွင္းထုတ္လိုက္ ေနာက္က တသီႀကီး၀င္လာလိုက္နဲ႔ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္ တပ်က္စည္းလွဲေနသလိုပါပဲ ၊ ကဲဒီလိုဆိုလည္း သစ္ပင္ႀကီးကို လွဲပစ္လိုက္သလို သံေယာဇဥ္ အိမ္ႀကီးကို လွဲၿဖိဳလိုက္ၾကရေအာင္(တရားအားထုတ္ေနစဥ္ကာလကိုေျပာတာေနာ္ )။ ။ ျပင္ပက ကိေလသာမုန္တိုင္းေတြ ၀င္မလာႏုိင္ေအာင္လည္း တံတိုင္းႀကီးႀကီးနဲ႔ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ထားၾကရေအာင္ ။ ။
Sunday, May 29, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment