ေရမွာေပ်ာ္ပါး ၊ ေရေနငါး ၊ ဆယ္ထားကုန္းတြင္ တင္ေလလွ်င္။ မတည္မရပ္ ၊ မေနတတ္ ၊ ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ခုန္သည့္သြင္။ ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ပါး ၊ စိတ္မိုက္အား ၊ တရားလုပ္ခြင္ တင္ေလလွ်င္။ မတည္မရပ္ ၊မေနတတ္၊ ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ခုန္ၿမဲပင္။ ကာမဂုဏ္ထံ၊ ျပန္ဖို႔ရန္၊ ရုန္းကန္တတ္ၿမဲအမွန္ပင္။ ေစာင့္ေလွ်ာက္ရန္ခက္၊ တားရန္ခက္၊ ထိန္ခက္လွ်ပ္ေပၚ၊ ေလာ္လီခ်င္။ ယင္းသည့္စိတ္အား၊ လြတ္၍ထား၊ မ်ားျပားဒုကၡ မုခ်ပင္။
စိတ္ကိုဆုံးမ
ယင္သို႔သိျမင္၊ ပညာရွင္၊ စိတ္စဥ္ယဥ္ဖို႔၊ ထိနး္ၿမဲပင္။ ေရျမားသစ္ကို၊ လိုသလို၊ ပံုကိုရေအာင္ ျပဳသည့္သြင္။ စတ္ရုင္းအစဥ္ ၊ ယဥ္ေအာင္ပင္ ၊သြန္သင္ဆုံးမ ရၿမဲပင္။ ဘာ၀နာခြင္ ၊စိတ္ကိုတင္ ၊ အစဥ္ရႈပြါး ဆံုးမလွ်င္။ ကိေလကင္းပ ၊ယဥ္ေက်းရ ၊ မုခ် ခ်မ္းသာရၿမဲပင္ ။ (ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္)
ေရမွာေပ်ာ္တဲ့ ငါးကို ကုန္းေပၚ တင္ထားလိုက္ရင္ ဆတ္ဆတ္တံုကာ ခုန္ေနသလို
ကာမဂုဏ္မွာ ေပ်ာ္တဲ့ စိတ္ရုိင္းကိုလည္း ၊ တရားခြင္ေပၚ တင္လိုက္ရင္ (တရားအားထုတ္ခိုင္းရင္) ဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ၊ကာမဂုဏ္ အေမွာင္ထဲကို ျပန္ဖို႔ိုပဲ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္လို႔ ဆိုလိုတာေနာ္ ။ ဒီေတာ့ တို႔တေတြရဲ့ စိတ္ကို တရားအသိေလးနဲ႔ ဆံုးမရမွာ မဟုတ္လား….ႀကိဳးစားၿပီး ေလ့က်င့္ ပြါးမ်ား အားထုတ္ပါမ်ားလာရင္ တရားႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္သူေတာ္စဥ္မ်ား ျဖစ္လာၾကမွာပါ….ကဲ…တို႔ေတြႀကိဳးစားလိုက္ၾကရေအာင္ ။
0 comments:
Post a Comment