မဂၤလာတရား (၃၈)ပါးရွိတဲ့အထဲမွာ၊ “ အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ” လူမိုက္ႏွင့္ မေပါင္းေဖၚျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး
ျဖစ္ေပသည္ ၊ ဆိုတဲ့မဂၤလာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက နံပါတ္ (၁)ေနရာမွာထားၿပီး
ေဟာေတာ္မူခဲ့တာဟာ အလြန္အေရးအႀကီးဆုံး ျဖစ္လို႔ပဲလို႔ ၊ သေဘာေပါက္ နားလည္ထား ၾကရမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် အမွတ္တမဲ့ ၾကံဳသလို
ေဟာေျပာေလ့ မရွိပါဘူး။ အေၾကာင္းအက်ိဳး သဘာ၀က်ေအာင္ ဆင္ခ်င္ၿပီး ေဟာခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ တရားေတာ္မွာ၊ ျဖည့္စရာ၊ နုတ္စရာ၊ ျပင္စရာ မရွိေအာင္ တိက်လွပါတယယ္။ လူမိုက္ဆိုတာ
ပါဠိလို “ေဒြအေတၱ လုနာတီတိ ဗာလာ” မိမိအက်ိဳးစီးပြါး၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳးစီးပြါး နွစ္ပါးစလံုး
ဖ်က္ဆီးတတ္သူလို႔ ဆိုပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ လူမိုက္နွင့္ ေပါင္းေဖၚျခင္း မွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။ လူမိုက္ဆိုတာ
သူတေယာက္တည္း မိုက္ရုံနဲ႔ ေက်နပ္ေနတာမဟုတ္ဘူးတဲ့ ကိုယ္နဲ႔ ေပါင္းသင္းေနတဲ့ အေပါင္းအသင္းကိုပါ၊
မေကာင္းမႈလုပ္ဖို႔ရာ အေဖၚစပ္ခ်င္၊ အေဖၚၫွိခ်င္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းသိမ္းနိုင္တဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့
သူနဲ႔အတူေရာၿပီးမိုက္မိမွာပဲ။ လူမိုက္ႀကီး ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ ေပါင္းေဖၚမိလို႔ ဖခင္ကိုသတ္မိတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ
ရနိုင္ခြင့္ရွိသည့္ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ကို ဆုံးရႈံးရုံမွ်မက အ၀ီစိ၏ အရံျဖစ္ေသာ ဥႆဒ ငရဲသို႔ပင္
က်ေရာက္ေနရတယ္ မဟုတ္လား ။
ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကို လူမိုက္လို႔ေခၚတာလဲဆိုေတာ့
(၁)အျပစ္မကင္းေသာ အႀကံအစည္ကိုသာ ႀကံစည္ေလ့ရွိျခင္း =ဒုစၥိႏိ ၱတစိႏီ ၱ
(၂)အျပစ္မကင္းေသာ စကားကိုသာ ေျပာဆိုေလ့ရွိျခင္း=ဒုဗာၻသိတဘာသီ
(၃)အျပစ္မကင္းေသာ အလုပ္ကိုသာ ျပဳလုပ္ေလ့ရရွိျခင္း = ဒုကၠဋကမၼကာရီ ၊ဤသံုးပါးသည္ လူမိုက္ဟုု သိေၾကာင္း အမွတ္လကၡဏာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။
“ အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ” ဒုစရိုက္ျပဳျငား လူမိုက္မ်ားကို နီးပါးမယွဥ္ ေ၀းစြာၾကဥ္၍ ခင္မင္သမႈ
အေပါင္းအသင္း မျပဳျခင္းသည္ ၊ဥတၱမံ-ခ်မ္းသာေဆာင္တတ္ လြန္ထူးျမတ္သည့္၊ မဂၤလံ-ႀကီးပြါး
ခ်မ္းသာေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာပါေပတည္း။ ။
0 comments:
Post a Comment