ငါေသေသာခါ ၊ အထက္မွာပါတဲ့၊ ဇနီးမယား၊ သမီးသားနဲ႔၊ လင္သားအိမ္ရာ၊ စည္းစိမ္ ဥစၥာ၊ ရတနာ၊ ဂုဏ္ရွိန္၊ ၾသဇာ၊ အာဏာ၊ ရာထူး၊ မိတ္ေဆြ၊ ဘာတခုမွ် မပါသြားတာ ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ။ ဒါေပမဲ့ ပါသြားနိုင္တာ၊ ယူသြားလို႔ ရတာေတာ့ ရွိတာေပါ႔ ။ အဲ့ဒါေတြကေတာ့၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ၊ ေတြပါပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ မေသခင္ လူ႕ဘ၀ရစဥ္ ခဏေလးမွာ၊ ဒါနေတြျပဳၾကရမယ္၊ သီလေတြ ေဆာက္တည္ရမယ္။ အနည္းဆံုး၊ (၅)ပါးသီလေတာ့ လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရမယ္။ သတိပဌာန္ေလးပါးျမတ္တရား၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာတရားတို႔ကို၊ အခ်ိန္ရင္ ရသေလာက္၊ က်င့္ႀကံ၊ ပြါးမ်ား၊ အားထုတ္ၾကရမယ္ ။ ရရွိထားတဲ့ လူ႕ဘ၀ေလးဟာ၊ ဘာမွၾကာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ အခ်ိန္ေတြက တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ကုန္ကုန္သြားတာေလ။ လူ႕ဘ၀မွာသာ လုပ္လို႔ရတာေနာ္။ ငရဲဘံုကို ေရာက္သြားၾကတဲ့လူတိုင္း ညည္းတြားၾကတယ္တဲ့ ၊ ဒီငရဲဘံုက လြတ္လို႔၊ လူ႕ဘ၀သာရခဲ့ရင္၊ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြ ဘာတခုမွ မလုပ္ေတာ့ပဲ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာတရားေတြပဲ က်င့္ႀကံပြါမ်ားေနေတာ့မယ္လို႔ ။ ေနာင္တေတြရၾကတယ္တဲ့၊ ဒါေပမဲ့ လူ႕ဘ၀ဆိုတာ၊ အင္မတန္ ရခဲတာေနာ္။ မနုႆတ ဒုလႅဘလို႔ဆုိထားတယ္ေလ ။ ဒါေပမဲ့ ရခဲလွတဲ့ လူ႕ဘ၀ကို ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ၊ ေမာဟဆိုတဲ့ အ၀ိဇၨာတရားေတြ ဖံုးလြမ္းသြားၿပီ ငရဲဘုံမွာတုန္းက၊ ညည္းတြား ၊ ေနာင္တရခဲ့တာေတြ ေမ့သြားေရာတဲ့။ အဲ့တာေတြ ျပန္သတိရေအာင္၊ အစေဖၚေပးတာေနာ္ ။ ဦးဇင္းလည္း၊ ငရဲေရာက္တုန္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ ညည္းတြား၊ ေနာင္တရခဲ့မွာပဲ၊ အခုမွ အဲ့တာေတြ သတိျပန္ရလို႔ လုပ္လိုက္ဦးမယ္၊ အခ်ိန္ရတုန္းေလး ။မအို မနာ မေသပါခင္ တက္သုတ္ႏွင္လွ်က္ ။ ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ေနာင္ခါကာလ ခ်ိန္လြန္ရဟု ၊ေနာင္တ တႀကီး ၊သင္မညည္းလင့္ ၊ေသေဘး သင့္ကို ဦးလိမ့္မည္ ။ ။
0 comments:
Post a Comment